Waar heb ik de afgelopen dagen naar zitten kijken? Geslingerd van de 18e eeuw – te koets en te paard – naar gendermode (een roze jurk geïnspireerd op een HEMA-regenpak), een kort fluitconcert, een trotse oma zwaaiend vanachter het raam naar haar kleinkinderen en een koning die met een hoog tempo een niet door hem geschreven beleidsarm stuk voorleest. Wat is blijven hangen van deze Troonrede van een demissionair kabinet? Verleden, heden en toekomst voorgeschoteld in een show vol profileringsdrang. En wat levert het op? Stilstand met als symbool een glazen koets. Pracht, praal en gekrakeel in the days after, tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen, over wie zich het sterkst inzet voor klimaat, bestaanszekerheid en wie welke rekening betaalt.
Eerst verdienen, dan verdelen
Ja, we hebben een land met immigranten. Ja, er zijn kansarmen, weinig betaalbare woningen en ja, de inflatie verstoort deze periode na de coronapandemie. Maar de politiek kan niet alles oplossen en zal, net als ondernemers en gezinnen thuis, keuzes moeten maken. Die zullen soms hard zijn. Maar wel noodzakelijk. Want zonder focus blijven we met z’n allen hangen in onze problemen en zijn we niet bezig met de oplossingen. De verantwoordelijkheid en de rekening bij de ondernemers leggen, om alle politiek gekrakeel te bekostigen, dat gaat hem overigens niet worden. De koning was hierover duidelijk: “eerst verdienen en dan verdelen”. Op 22 november tijdens de vervroegde Tweede Kamerverkiezingen zal pas blijken of Nederland een stap weet te zetten.
Het kost tijd
Terug naar de realiteit in onze branche. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen – en uit partijprogramma’s – blijkt dat er nog weinig gevoel is bij ons veiligheidsdomein. Er is aandacht voor beveiligen en bewaken, met extra miljoenen die geadresseerd zijn aan de bescherming van bedreigde personen. Prima. Jammer dat de broodnodige herziening van onze wetgeving en herinrichting van het veiligheidsdomein te complex en veelomvattend blijkt en helaas een langere adem vraagt. Onze gewenste nationale registratie, uniformering van alle diensten met de politie als basis en een inspectie op de uitvoering vergen nu eenmaal tijd en zorgvuldigheid.
Duizenden zoek
Dat geldt ook voor het soepel functioneren van onze arbeidsmarkt. Er is niet alleen een Haagse heksenjacht ontstaan om alle loslopende arbeidskrachten te kooien in het vaste keurslijf van een arbeidsovereenkomst, ook onze branchegenoot deelt die mening. Oude historisch instituten en denkbeelden blijven hangen. De gouden koets is verbannen; loonslaven zijn het nieuwe goud. Onbegrijpelijk hoe tijdens deze arbeidsmarkttekorten niet onze goed opgeleide krachten centraal worden gesteld, maar het systeem waarbinnen ze zouden moeten werken. Dit gaat de versteviging van onze veiligheid niet helpen. Dit dient alleen een aantal grootbedrijven die hiermee inschatten aan meer personeel te komen. Een sprookje, zeker gezien de hoge doorstroom in onze sector. Als we niet opletten raken we zo duizenden beveiligers kwijt die elders gaan ondernemen. De een misschien als gelukszoeker voor financieel gewin op de korte termijn, de ander meer behoudend ondernemend met oog voor risico’s. Dat is onze toekomstige generatie die wil verdienen om daarna te kunnen verdelen.
Bestaanszekerheid is het nieuwe toverwoord. Een slimme ondernemer laat deze ‘waan van de dagshow’ voor wat die is om vanuit eigen kracht en middelen zijn bedrijf succesvol te runnen.
VVNL is trots om daaraan een steentje bij te dragen!
Leon Vincken – directeur VVNL
(Beeld: historiek.net)
