Dat gelooft natuurlijk niemand en zeker niet op 1 april. Nee, we tikken nog geen dubbele cijfers aan, al zal dat scenario denkbaar zijn. De inflatie loopt al aardig voorop. De maand maart 11,9%. Dat cijfer voelden we natuurlijk al langere tijd aan de pomp ons wagenpark instromen. Aan ons dagelijks uitgavenpatroon in de supermarkt valt het dan nog mee met 5,5%. En toch, niet alleen de toenemende energiecrisis door de oorlog van Rusland met de Oekraïne, de Covid pandemie heeft al eerder een wake up call gegeven over de gevolgen van onze globale afhankelijkheid. Al jaren zien we dat we van crisis naar crisis hoppen waarbij de financiële wereld slechts een antwoord kende: Whatever it takes…. Oftewel de geldpersen draaiden sindsdien overuren en moeten nu met deze inflatie abrupt naar stop. Alles gericht op groei. De stap terug naar minder is geen scenario. Terwijl onderliggend in het westen juist het onderliggende probleem onze arbeidsmarkt en welvaartsafhankelijkheid is. En die arbeidsmarkt vergrijst in rap tempo. De jonge nieuwe instroom van arbeidskrachten is wispelturig en lijkt soms op een duiventil. Waarbij iedere arbeidskracht met zijn eigen welvaartsrugzakje de dynamiek in een bedrijf bepaalt, of er juist voor kiest om helemaal voor zichzelf als zelfstandige aan de bak te gaan. Er vallen intussen overal gaten die opvulling behoeven. Productie en omzet stagneren. De prijs: nou dat gaat net als aan de pomp, vraag en aanbod.
Leg dat plaatje op onze eigen interne beveiligingsmarkt met daarnaast verouderde wetgeving zonder enige regie op de markt vanuit het ministerie, te weinig handhavingscapaciteit bij de politie en werkgevers en werknemers die elkaar bestoken met controles en overleg in de rechtszaal over welke cao nu voorrang heeft. Intussen stemt het publiek af op de festivalzender en wil op stap na twee jaar in eenzame opsluiting. De arbeidsmarkt is echter leeg, het festivalveld staat vol. We herleven de beginjaren negentig. Vrijwilligers houden in de gaten of alles goed gaat. Ja hier doen we dus wel een stap terug. Noodgedwongen. Whatever it takes….
Een forse uitdaging wacht dit jaar op ons en mijn to do lijstje:
- Verzilveren 3,62% loonstijging uit ons cao akkoord en bijbenen inflatie
- Domeindiscussie: wat is beveiligen en bewaken anno 2022, de grenzen zijn vervaagd
- Inzet zzp’ers en vraag naar nog meer eigen regie over werktijden bij werknemers
- Dispensatie procedure Sociale Zaken beslechten (in ons voordeel natuurlijk)
- Vacaturebank online verspreiden en zichtbaar zijn als VBe NL op de arbeidsmarkt
- Landelijk register beveiligingspassen doorzetten zodat beveiligers eigenaar van hun professie worden
- Lobby netwerk VBe NL met heel veel politiek, afstemming en kennisoverdracht.
De lente kent even een terugslag, maar dat is april. April doet wat hij wil en weerspiegelt een perfecte maand voor ons als veiligheidsdomein: altijd op alle scenario’s voorbereid zijn.
Leon Vincken
Directeur VBe NL
