Inmiddels geraken we in de zesde Coronagolf en gaat het hard. Besmettingscijfers stijgen naar nieuwe records en evenementen staan hernieuwd onder grote druk.
De start van de carnaval, vastelaovend, in Limburg wordt met horten en stoten gecanceld. Nu niet door het Kabinet, die nog polderen over welke zoveelste routekaart te ontwerpen en na ruim twee jaar nog altijd stoeien met ontbrekende wetgeving passend bij een gezondheidscrisis. Zorgmedewerkers zetten een streep door de rekening. Geen discussie over QR-codes, wel/niet gevaccineerd. De gewone zorg loopt wederom vast en er staat nog een file van hier tot ginder aan inhaalzorg. De mondkapjesdiscussie gaat voorbij, ze zijn in de zorg amper af geweest. We raken met elkaar steeds verder verdeeld, de regie ontbreekt op het hoogste niveau, het wordt mistig. Hoe moet je zo ondernemen?
Intussen krijgen de gevolgen wereldwijde impact. Scheepvaart, productie, grondstoffen, arbeidsmarkten, de aanvoerlijnen stagneren terwijl de economie op hoog niveau dit wil inhalen. De beurzen zijn skyhigh en weerspiegelen een wereld die nog in het geboortekanaal vastzit. Intussen wordt alles uit de kast getrokken om de geldpersen draaiende te houden. Vol verwachting om iedereen (inmiddels weer) gezond met een QR-code te voorzien van werk en welvaart.
Uitdagingen?
Een turbulente cocktail die wat mij betreft om een motorkapoverleg schreeuwt. Zijn alle risico’s in beeld? Zijn de what if scenario’s doorlopen? Inmiddels geraken we in golf nummer zes en buitelen de besluiten en polderieke taferelen weer over ons heen. De ondernemer in de beveiliging staat weer voor immense uitdagingen. Waar wel/niet op in te zetten? Welke kant beweegt het veld en mijn klanten? Wat komt er naast Corona, inflatie, arbeidsmarkt en wel/geen dispensatie van de cao nog meer? Ja die laatste staat ook nog altijd op het motorkapoverleg. Alhoewel, voor evenementen speelt deze discussie niet. Voor de reguliere beveiliging eens te meer.
Voorlopige Voorziening Raad van State
Afgelopen week zaten we weer in de rechtbank. Nu bij de Raad van State met het verzoek voor een voorlopige voorziening over voorbije jaren, hangende de bodemprocedure. Soms denk ik dat ik in een vreemd toneelstuk ben verzeild. Het is voor en tegen, waar ik ook om me heen kijk. Er is weinig samen. Weinig zoeken naar bruggen. Ieder gaat voor zijn gelijk. Ook partijen die bekend staan als bruggenbouwers laten het intussen afweten. De individualisering dringt door tot in alle hoeken van onze maatschappij. Ook Corona heeft dat niet kunnen keren. In het begin leek het er wel even op, maar de acute fase is voorbij en iedereen zoekt weer zijn eigen stukje welvaart. Maar wat is deze waard zonder veiligheid? Wat is deze waard voor jouw bubbel alleen.
Saamhorigheid
Nee geef mij dan maar mijn gevoel van vastelaovend, iedereen gelijk, iedereen samen, iedereen gelukkig. Beveiliging, gemeente, politie, horeca en publiek. Jammer dat dit gevoel nog weer een jaartje op de proef wordt gesteld. De batterij moet bij menigeen nodig weer worden opgeladen om samen te zoeken naar wat samen welvaart inhoudt.
Leon Vincken
Directeur
