Goed nieuws, de uitgang wordt gepasseerd en we komen weer thuis van een lange crisisperiode. We mogen weer langzaam over onze schouders kijken. Wat ligt achter ons, wat willen we vooral snel vergeten, maar ook hoe ziet ons thuiskomen eruit?
Vervreemd
Ietwat vervreemd kijken we naar onze vertrouwde wereld die er intussen toch iets anders uitziet. We schudden geen handen, we kijken onwennig als het druk is en botsen wat minder tegen elkaar aan. We hebben met de neus op de feiten geleerd hoe belangrijk ruimte is en dat we die moeten delen.
Delen met elkaar. Samen de schouders eronder als het lastig wordt en samen een nieuwe weg in onze beperkte ruimte inslaan. Samen ontdekken van onontgonnen terrein. Maar ook samen het oude vertrouwde durven loslaten maar toch ook weer hiernaar blijven verlangen. Wat levert deze crisis na bijna twee jaar op? Voor een aantal ondernemers in ons Veiligheidsdomein letterlijk een exit. Voor het overgrote deel het met succes weten te overleven en nieuwe strategieën ontdekken.
Verbreed en versterkt
Het netwerk is verbreed en versterkt. De binding met onze mensen, ons arbeidspotentieel, in het veld aangehaald. Weliswaar aangepast bij de behoefte van het moment want helaas ook hier van een groot deel hebben we afscheid moeten nemen. Daarvan zien we een deel terug, de rest vindt inmiddels elders emplooi. Diverse sectoren schreeuwen om arbeidskrachten. Net als in onze sector. We komen tekort. Onze volgende crisis lijkt zich aan te dienen. Het blijft een gemis dat het ministerie van Justitie & Veiligheid geen oog had voor de bijzondere inzet van onze arbeidskrachten in de evenementen en horeca door de jaren heen.
Binden en vasthouden
De binding en het vasthouden van hen bleek een onmogelijke opgave zonder extra financiële maatregelen gedurende de langdurige lockdown voor dit werk. Herhaaldelijk is vergeefs verzocht om hierin tegemoet te komen. Het samen hierin breed in de sector bleek jammer genoeg eveneens afwezig.
Nu exit. De blik staat gericht op vooruit. De noodzakelijke flexibiliteit in ons ondernemerschap en onze ondernemingen betaalt zich terug met het overleven van onze bedrijven. Nu is het weer tijd om te investeren. Hierbij staat het tijdens de crisis ontwikkelde gevoel en aanpak van samen centraal. Niet vreemd voor VBe NL-leden, deze aanpak komt dan ook rechtstreeks voort uit ons DNA van gelijkheid. Je zoekt elkaar op met gelijkgestemden, kijkt over je grenzen naar nieuwe kansen, maakt daar weer samen gebruik van, binnen je VBe NL-netwerk en verwelkomt intussen alle nieuwkomers die passen bij ons DNA. Zelfs tijdens deze crisis weten we hierdoor een forse groei te realiseren en zijn we op weg naar de 200 leden. Bijzonder en chapeau aan eenieder die hieraan bijdraagt. Het gevoel van samen wordt verder versterkt.
Nieuwe beweging
Daarmee wordt het ook tijd dat dit samen wordt versterkt intersectoraal, oftewel dat we onze concullega’s weten mee te nemen in de nieuwe beweging die door VBe NL in het Veiligheidsdomein in gang is gezet. En ja, er zijn grote onderlinge verschillen, maar ook voldoende dat door een gezamenlijke inspanning meer kansen biedt. Blijft voorop staan dat je respect houdt voor ieders eigen ruimte. Laten we juist daarvan geleerd hebben de afgelopen crisis. Niet de onderlinge concurrentie maar de gezamenlijke kracht vanuit de eigen ruimte is een weg naar de nieuwe toekomst. Ik kan dan ook niet anders dan vanuit deze plaats onze collega’s bij andere organisaties oproepen om samen die toekomst te betreden, ieder vanuit zijn eigen ruimte. Gezamenlijk zoeken naar wat bindt onder respect en acceptatie voor datgene wat ieder juist zo bijzonder maakt. De optelsom zal voor het Veiligheidsdomein altijd meer zijn dan het geheel afzonderlijk.
Samen exit, ik kijk alvast om me heen wie meedoet.
Leon Vincken
Directeur VBe NL
