Onze jongsten mogen weer iets meer. “Mijn veiligheidsgevoel raakt in opspraak”, aldus Leon Vincken in zijn blog.
Bizar maar het gebeurt. Onze jongste generatie gaat voorop in de modellen. Ze verspreiden het virus nauwelijks, aldus premier Mark Rutte en Jaap van Dissel van het RIVM gisteravond op een gezamenlijke persconferentie. En dat terwijl we eigenlijk nog maar zo weinig over het virus weten. Gezonde mannen in de bloei van hun leven worden plotsklaps uit ons midden weggerukt. Onze ouderen zitten opgesloten in hun kamers in verpleeghuizen waarbij één besmetting tot een drama kan leiden. Intussen werken beleidsmakers, politici en wetenschappers al weken thuis, gaat het zorgpersoneel zwaar gebukt onder de werkdruk om iedereen met beperkte middelen in het leven te houden. Middenin deze surrealistische wereld draait een aantal bedrijven zo goed en kwaad met een onderlinge afstand van 1,5 meter door.
Morsdood
Ook de beveiliging en verkeersregelaars. Behalve, ja, behalve dan alles rondom ons uitgaansfestivalleven. Dat ligt morsdood aan de kant geschoven te bederven. Exit seizoen 2020 en wie weet of 2021 nog wel een seizoen kent. Ik vrees het antwoord.
Gelukkig zijn onze breedsectorale bedrijven grotendeels hiertegen bestand. Door ervaring met fluctuaties en kortstondig aanbod en spreiding van risico’s over verschillende opdrachtgevers. Maar vooral de flexibele schil van beschikbaar personeel om de fluctuaties en seizoenspieken het hoofd te bieden. Ook kan nu eenvoudiger het aanbod verlegd worden naar de vragen die de 1,5 meter dienstverlening oproepen. Zo is er volop aandacht voor extra bewaking van leegstaande kantoren, is er beveiliging aanwezig bij de screening van essentieel personeel op virusverschijnselen en vraagt handhaving van deurbeleid in de detailhandel onze inzet.
Zware tijden
Maar het blijven zware tijden voor de gehele branche. Omzetten lopen terug. Een aantal zelfs volledig tot nul. Het is dan zoeken in de wirwar van steunmaatregelen om in deze tijd overeind te blijven.
Hoe zit het met de mensen die aan deze zichtbare maar niet voor iedereen herkenbare essentiële schakel van onze dagelijkse veiligheid invulling geven? Waar zijn hun ‘frontberichten’? Wie hoort hun verhalen en emoties? Of hun angsten voor het virus of hun gezinnen en kinderen die weer naar school gaan? Blijft mijn werk behouden? Blijft het bedrijf waar ik de beveiliging doe overeind? Allemaal vragen die mensen zich dagelijks stellen.
Hoop en vrees
Onzekerheid troef. Hoop en vrees en nu een klein lichtpuntje. Onze jongsten mogen weer iets meer. Mijn veiligheidsgevoel raakt in opspraak. Het voelt niet goed. Vertrouwen in onderzoekers en wetenschappers is nu nodig. Voorspellende modellen. Ook daar hebben we ervaring mee en daarmee wordt op evenementen veel gewerkt. Dat is toch wat dit virus, deze crisis, doet. Alles is anders, is nieuw, moeten we ontdekken, en samen als geheel oppakken. Samen weer stap voor stap onze nieuwe wereld van na corona vormgeven. Want dat weten we zeker: er breekt voor ons allemaal een nieuw tijdperk aan. Laten we ons daaraan vasthouden en energie uithalen.
En ben je nog niet overtuigd? Kijk dan nog eens naar dit sterke beeld opgetekend door De Volkskrant uit onze hardst getroffen regio.
Blijf gezond en bouw samen mee aan morgen. En zeg ook eens gedag of maak een kort praatje met onze beveiligers. Dat kan best op 1,5 meter. Zij verdienen het net zo hard.
Leon Vincken,
Directeur
